زیر روشنایی مات ماه ، گردش کنیم...

آسمان کاملاً صاف بود.

مهذا، پاره ابر سیاه ، صورت نازنین ماه را ، در سیاهی خود ناپدید می کرد...

گفتم : آسمان به این صافی معلوم نیست این قطعه ابر سیاه ، از گریبان ما چه می خواهد؟

اشاره به ابر کرد ، آهی کشید و گفت: آن...

آن ابر نیست ! عصاره است. عصاره ناله های پنهانی عشاق واقعی است...

روی ماه را می پوشاند ، تا ماه شاهد عشق دروغ من و تو نباشد...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: